احیا در خانم باردار
با توجه به بروز تغییرات فیزیولوژیک در سیستم های حیاتی مادران باردار و یادآوری این نکته که ایست قلبی در مادر ان باردار می تواند به طور همزمان دو حیات را در معرض خطر جدی قرا ر دهد ، اهمیت انجام اقدامات صحیح احیاء و آشنایی با روش صحیح این اقدامات ، به وضوح آشکار می گردد . از سوی دیگر چون ایست قلبی ریوی در مادران باردار موجب بروز حوادث حاد می شود، انجام به موقع و صحیح اقدامات احیاء با درصد بالایی از موفقیت همراه است.
در دوران بارداری جهت تطابق با خون رسانی به جنین اکسیژن رسانی و رشد و تکامل جنین ، تغییرات فیزیولوژیک متعدد و قابل ملاحظه ای در سیستم های مختلف بدن مادر ایجاد می شود . این تغییرات می تواند در انجام احیاء قلبی ریوی مادران تداخل ایجاد کرده و کیفیت احیاء را تحت الشعاع قرار دهد . به همین دلیل برای احیاء مناسب ، باید از این تغییرات فیزیولوژیک به خصوص در سیستم های قلبی عروقی و ریوی، اطلاع داشت.
تغییرات فیزیولوژیک قلبی عروقی
افزایش نیاز اکسیژن مادر و جنین در سیستم قلبی، عملکرد قلب را افزایش می دهد . برون ده قلب در طول دوران بارداری افزایش یافته ، که بیشترین) میزان برون ده قلبی در هنگام زایمان است . (نکاتی که در این مورد قابل ذکر است : افزایش حجم رحم بخصوص در سه ماهه سوم حاملگی باعث افزایش فشار بر عروق آئورت و اجوف تحتانی می شود که این مسئله بخصوص در وضعیت خوابیده به پشت، بیشتر دیده می شود . در وضعیت خوابیده به پشت ، کاهش جریان خون آئورت موجب کاهش جریان خون جفتی جنینی شده و به دنبال آن ممکن است د یسترس جنین ( کاهش اکسیژن رسانی ) و کاهش ضربان قلب جنینی مشاهده شود. از طرف دیگر افزایش فشار بر ورید اجوف تحتانی ، برگشت وریدی به قلب را کاهش داده و میزان برون ده قلبی کم می شود و بیمار دچار علائم سرگیجه ، تعریق ، تهوع و کاهش فشار خون شده که سندرم کاهش فشار خون طاقباز نامیده می شود .
ادامه مطلب . . .
بدون دیدگاه.
دیدگاه خود را وارد کنید