هر روزه در زندگی تک تک ماحوادث و اتفاقاتی روی میدهد ،یا از کنارحوادث و اتفاقاتی عبور میکنیم که نحوه برخورد با آنها را نمیدانیم.گاهی اوقات یک علامت یایک حادثه را ساده می پنداریم مدتی بعد میفهمیم حادثه مهمی بوده است یاآن علامت یادرد نشانه ای مهم ازدرد بزرگتر ومشکلی جدی است.
برعکس ممکن است حادثه یا علامتی را بسیار بزرگ وحساس بدانیم وآن علامت یا حادثه مهم نباشد وبعدها به واکنش خودمان ممکن است بخندیم. گاهی به نظر مایک حادثه و یک اتفاق فوریت است اما در حقیقت فوریت نباشد.
بارها بنده ماموریتی اعزام شده ام که به زعم خانواده مشکلی بزرگ بوده و بعداز مشاهده مریض پی به نبود مشکل برده ایم و بارها خانواده ها از بیحالی مریض شکایت کرده اند ولی مشاهده شده مریضشان فوت شده بود.
لزوم شناخت فوریتهای پزشکی برهیچکس پوشیده نیست. اما متاسفانه رسانه های دیداری که اصلی ترین منبع اطلاعات خانواده ها درعصرحاضر هستند به جای دادن این آموزشهای مهم و پرکاربرد با دعوت ازیک فوق تخصص ومتخصص از مشکلاتی که یک نفر ازهر هزار نفر ممکن است با آنها برخورد کند صحبت میکنند و آموزش های لازم مثل نحوه برخورد با خونریزی ها،شکستگی ها، اورژانسهای قلبی و تنفسی که همه مردم همه روزه احتمال میرود به آنها دچار شوند دراین رسانه ها مهجور مانده است.
این مقاله درادامه میخواهد نحوه تشخیص و برخورد با فوریتها و تهدیدهای حیات درزندگی روزمره را آموزش دهد.این مطالب به علت آنکه برای عموم مردم نگارش شده است از سطح اطلاعات علمی پایین برخورداراست و کوشش شده به جای دادن حجم اطلاعات زیاد اختصار و کارآمدی مدنظر قرار گیرد.
ادامه مطلب . . .
بدون دیدگاه.
دیدگاه خود را وارد کنید